Mesaj

Cok sevdigim dedemi gecen sali kaybetmisim ve ben persembe gunu ogrendim. O gece gecmek bilmedi ve gozumun onunden onun melek yuzu, yasadiklarimiz, hatiralarim bir bir gecti. Kabullenmesi cok guc ama tek tesellim hayatini evlatlari ve torunlariyla birlikte dolu dolu yasamis olmasi.

Ilk sene Turkiye'ye gittigimde bebek Ege'mi yanindan bir an bile ayirmak istememisti. Bu yaz da gelecegimi duyunca cok sevinmisti ama ne yazik ki kismet degilmis..
Bu sebeble yazilarima biraz ara verdim, hafta sonu elim bilgisayara varmadi..

Buyumek ve hayati kabullenmek kayiplar yasadikca cok agir geliyor. Keske hep cocuk kalsaydim ve dedemin bahcesini her Usak'a gittigimde aksamlara kadar arsinlamaktan, elimize verdigi supurgelerle koca avluyu uzun uzun supurmekten yorulsam, baga giderken o elinde bastonuyla onde, biz arkada, orada yiyecegimiz her cesit uzumlerin hayalini kurabilsem.

Allah sevdiklerimizi, geride kalanlari bize bagislasin..